dinsdag 25 september 2018

over citroenen en ranja


Ken je die quote van "If life gives you lemons, make lemonade!"
Een prachtige quote om aan te geven dat je ook met de nare, vervelende dingen in het leven wat moois kan maken.
Soms lukt dat niet, dat zijn dan van die stomme dingen die gewoon moeten, niets aan te doen.
Tanden op elkaar en door, het gaat voorbij en wat moet dat moet!
Iets wat ik de kinderen al van kleins af aan bij probeer te brengen.
"Ja het drankje van de dokter is heel vies, mama weet het maar het moet nou eenmaal, niks aan te doen, neus dicht en hup drinken"
Of op dit moment met zwemles, nog steeds geen briefje dat ze mag afzwemmen en ze is het zo zat, net als mama trouwens.
Maar het is nou eenmaal geen certificaat dat je deelgenomen hebt aan de cursus maar echt een diploma dat ervoor staat dat je echt zwemmen kunt.
Dus hup even doorzetten, dan mag je straks zonder pakje zwemmen net als de anderen.

Een jongetje kwam huilend bij zijn moeder, hij wilde ook een briefje. Waarop moeders tot mijn verbazing zei "mama zal wel even met de badjuf praten..."
En plots besefte ik dat ik hier stond te kijken naar een oorzaak van problemen waar we tegenwoordig steeds vaker tegenaan lopen.
Bijvoorbeeld jongeren die kampen met een burn-out omdat ze de druk niet aankunnen tijdens hun vervolgopleiding.
Dit is het begin! Dacht ik, als wij steeds maar alles oplossen voor onze kinderen leren ze nooit dat je af en toe gewoon door moet zetten.
Dat je als je iets wilt bereiken er voor moet gaan.

Oftewel als het leven je citroenen brengt, maak er dan limonade van, als je tenminste weet hoe dat moet!
En volgens mij is dat nou net een taak voor ouders.
Niet alles maar gladstrijken voor onze pareltjes maar ze leren dat niet altijd alles zo gaat als gepland.
En dat je hard moet werken om iets te bereiken, om iets te verdienen.

Als wij ze leren dat het leven alleen maar leuk moet zijn dan voeden we kwetsbaren mensen op.
Die bij de eerste de beste tegenslag volledig uit het lood zijn geslagen, die geen idee hebben wat ze daar mee moeten doen.
Die er geen idee van hebben hoe je limonade maakt.

Dat is toch prachtig aan ouders zijn, je kind dit soort dingen leren binnen de veilige grenzen van jou armen.
Maar dat vraagt wel wat van ons, tijd en aandacht voor je kind.
Het is veel makkelijker om tegen een badjuf aan te staan preken dan dat je je kind leert dat je niet alles zomaar krijgt.
En het is makkelijker om de school de schuld geven van alles wat 'mis' gaat met je kind dan om ook eens te kijken naar hoe je je gezinsleven inricht.
Maar is dat dan wat je je kinderen mee wilt geven? Dat het altijd de schuld is van een ander en dat ze vooral jou niet moeten aanspreken op je verantwoordelijkheid?

Ik denk niet dat je altijd alles maar kunt gladstrijken net als dat je ook niet alles kunt relativeren of hoeft te incasseren.
Maar de balans lijkt zo vaak zoek, sta daar maar eens bij stil.
Er is een tijd voor alles zegt Prediker en dat klopt als een bus.
Er is een tijd om het opnemen voor je kind, er te staan, ze te beschermen.
Maar er is ook een tijd om ze te leren dat niet alles altijd zo gaat als zij dat willen.
En ook dan ben je er voor je kind, je troost, je steunt ze maar dat is iets anders dan met ze meepraten.
Ik geloof dat ze daar weerbaar van worden, en ze op die manier uiteindelijk als stevige jonge mensen uitvliegen.

Als christen komt daar nog iets bij, in Efeze staat dat je de wapenrusting van God aan moet doen.
Dat is ook iets wat we ze moeten leren om te doen, waar ze die wapenrusting kunnen vinden en hoe ze die moeten gebruiken.
Nemen we daar wel genoeg tijd voor? Of gaan we ervan uit dat ze dat op school of in de kerk wel leren?
Ik betrap me er regelmatig op dat ik allang blij ben dat de dag weer om is, dat iedereen overal op tijd is aangekomen en weer veilig thuis is gekomen.
Maar weet je juist door hoe je zelf leeft, en hoe je zelf reageert op alles wat er gebeurt leef je ze dit voor. Daar leren ze het meeste van!

Boven mijn bureau hangt een papiertje met een uitspraak die ik ooit ergens tegenkwam 'papa en mama doen hun best, en God doet de rest'
Gelukkig maar want er valt hun zoveel te leren terwijl ik zelf ook nog zoveel te leren heb! 😉





2 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bijvoorbeeld jongeren die kampen met een burn-out omdat ze de druk niet aankunnen tijdens hun vervolgopleiding...

    Niet altijd is de oorzaak te vinden in het in de bres springen van ouders. De oorzaak dat mensen steeds jonger een burn out krijgen ligt volgens mij door de hoge eisen die ze aan zichzelf stellen. Ze zijn ambitieus zijn en werken hard. En daar halen ze ook nog eens veel eigenwaarde uit. Ze staan altijd maar ‘aan’ staan. Burn-out is dan niet zo gek.

    (Mijn dochter was 21 toen ze een burn - out kreeg)

    BeantwoordenVerwijderen