Twijfel

Heerlijk de lente is aantocht, fijn! Vanaf nu elke dag op de fiets naar school! Heerlijk in het zonnetje, wind in de haren, niet teveel natuurlijk, ik zie het al helemaal voor me.  De eerste schooldag regent het pijpenstelen en zit ik al mopperend in de auto, want ik zou elke dag op de fiets gaan en hup meteen de eerste dag houd ik me daar al niet meer aan! Meestal als mijn dag zo begint twijfel ik de rest van  die dag  over van alles, anderen hebben het dan in mijn ogen zo goed voor elkaar. Mooi huis, leuk werk, meeslepende vakanties, unieke hobby’s.   En wat vind ik mezelf dan ineens gewoon en burgerlijk, en vooral heel nietszeggend.

Ik vraag me dan af wat zou Gods plan met mij zijn?  En dan vergeet ik dat ik nu leef, dat ik midden in Gods plan sta, dat Gods plan niet pas later begint maar ook nu al bezig is.  Waar ik me blind staar op die ‘grote’ ‘taken en bezigheden van anderen vergeet ik te kijken naar de taken die ik zelf gekregen heb. Misschien niet heel groots maar als de gewone taken niet gedaan worden komt er ook niets van de grotere.

En als ik aan het einde van de dag, of na een paar dagen weer tot dat inzicht ben gekomen, kan ik weer genieten van mijn eigen leven in plaats van te kijken naar dat van anderen. Kan ik dankbaar zijn dat ik mijn kinderen elke dag mag laten zien dat God bij ons is en voor ons zorgt, juist in de kleine dingen. Dan kan ik denken heerlijk de lente komt eraan we kunnen eens wat vaker op de fiets! Dan hoef ik niet perse overal een voornemen van te maken. Op naar de volgende twijfeldag!

 Dit verhaal verscheen eerder op www.puurvandaag.nl