Hoera, het is vakantie!
De kinderen telden de dagen af, en ik ook, van de ene
afsluiting naar de andere. Hier nog een verkleedpartijtje en daar nog een klein
cadeautje.
Die weken voordat het daadwerkelijk zomervakantie is zijn
drukker dan de andere weken, zo druk dat je alleen al door die weken toe bent
aan die grote vakantie.
Heerlijk vind ik het, kinderen gewoon thuis we hoeven niets,
per dag kunnen bekijken waar we zin in hebben. Dat is voor mij het echte
vakantiegevoel.
Maar dit jaar lukt het niet, ik probeer al dagen in de
relax stand te komen, ik plof neer in een tuinstoel met een boek en een groot
glas water. Maar het lukt niet om de rust te vinden er echt van te genieten, om
mijn lijf, mijn hoofd in de vakanti estand te krijgen.
En dus lijkt het net alsof ik toch nog van alles moet, en
als het zo lijkt is er altijd wel iets te vinden wat misschien toch nog moet
gebeuren. Er is immers altijd wel een was, een mail een of ander klusje dat
best het label ‘moetgebeuren’ kan krijgen. Maar dat is niet de bedoeling in de
vakantie!
En langzaam landt het besef dat er misschien meer aan de
hand is. Jaren geleden denderde ik ook zo door, was ik niet te stoppen. Helaas
vond mijn lijf dat niet altijd een goed idee en moest ik wel op zoek gaan naar
andere wegen. Stille tijd en ontspanningsoefeningen bleken voor mij een goede
manier te zijn om stil te staan en even volledig te landen. Maar hoe lang is
het geleden dat ik dat heb gedaan? Zo blij met mijn verworven rust en moed ben
ik misschien wel wat doorgeslagen in activiteiten en klusjes. Zodat het tot
rust komen nu niet meer lukt.
Tegelijk met dit besef voel ik me doodmoe worden, wat kun je
jezelf voor de gek houden, denken dat je er bent. Dat het allemaal wel weer
lukt dat je de toverspreuk gevonden hebt! Maar zo werkt het niet. Het is geen
toverspreuk maar een manier van leven. Ik heb die stille tijd met Hem zo nodig,
het laad me op, en ik voel dat mijn tankje onder de rode lijn zit. Wil ik die
heerlijke rust beleven deze vakantie moet ik zorgen dat de wijzer weer uit dat
rood komt. Anders heb ik ook geen energie om te genieten. En dat is geen
toverspreuk maar broodnodig!
Dus misschien moet ik toch iets, en dat niet alleen in de
vakantie. Tijd maken voor Hem die mij kracht geeft, die mij oplaad. En dat
staat gelijk aan tijd nemen om tot rust te komen. En als ik dat in de vakantie
opnieuw te pakken kan krijgen moet ik ervoor zorgen dat ik het na de vakantie
niet als sluitstuk gebruik maar bovenaan mijn lijstje zet!
Dit verhaal verscheen eerder op www.puurvandaag.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten