woensdag 16 mei 2018

Regendag

Heerlijk weer hè hoor ik andere vrouwen tegen elkaar verzuchten.
Terwijl ze eruit zien alsof ze ook bruin worden van sneeuw en ijs. Bruine slanke benen met daaraan dito voeten met keurig gelakte  nagels in hippe sandalen gestoken.
Ik schuifel een beetje verder achteruit de schaduw in met een blik op mijn stevige blanke benen.
Ik vergeet standaard dat mijn nagels opnieuw gelakt moeten worden, terwijl ik wel geniet van die vrolijke kleurtjes.
Bruin zal ik nooit worden ik wordt al rood van de eerst zonnestralen en ik moet er altijd vreselijk aan wennen dat ik blote armen of benen heb. Dus ja ik sta wel eens met een vest aan op het plein terwijl de mussen van het dak vallen.
Thuis wacht de zandbak in de tuin.
De tuin die zonovergoten ligt te wachten om gevuld te worden met zand, water, geschreeuw en gelach.
Heerlijk dat ze buiten spelen en dat ze ook met elkaar spelen.
Ik geniet van hun vrolijke gegil en gelach.
Wat vlekkeloos overgaat in geruzie en gekrijs.
Ik stel me zo voor dat de hele buurt mee kan genieten. Ook zoiets, in de zomer delen we onbewust zoveel met onze omgeving. Ik voel me op meerdere vlakken open en bloot.
Ik kan niet zo goed zomaar buiten zitten. Van mijn moeder georven (bedankt mam) zodra ik zit zie ik als het ware het onkruid hun tong uitsteken. En hoor ik andere plantjes roepen dat ze liever in de schaduw staan en of ik ze daar alsjeblieft even een handje bij wil helpen.
Daarnaast ben ik nogal gevoelig voor geluid en licht. Dus die felle zon en alle buitengeluiden maken me sowieso onrustig. Dus waar anderen reikhalzend uitkijken naar warme dagen denk ik aan al die dingen die daarbij horen.
En ik voeg het zuchtend toe aan mijn lijstje met dingen die moeten.
En dat terwijl ik een poster heb hangen met daarop de quote 'van wie moet dat dan?'
Nou van mezelf dus, maar ik heb inmiddels best manieren gevonden om het leuk te houden, of nou ja leuk, om het behapbaar te houden.
Het onkruid bloeit best leuk ben ik achter en niemand die het ziet.
De enige manier om me af te sluiten van de buitenwereld is lezen, schrijven of creëeren. Die eerst twee kunnen prima buiten dus ga ik niet meer naar buiten zonder boek of schrijfblok.
Ik ben ervan overtuigd dat je altijd een keuze hebt.
Niet altijd met betrekking tot wat er gebeurt of tot wat je hebt en niet kunt veranderen.
Maar wel een keuze hoe je ermee omgaat.
Maar dan nog...
Ik snak naar een heerlijke lange regendag, een frisse wind en daarmee frisse lucht.
Zo dat lucht op, het is eruit.
Gewoon lekker binnen, even bijkomen van het voorjaar!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten